We alone was the face of our Time. Through us the horn of time blows in the art of the world.

The past is too tight. The Academy and Pushkin are less intelligible than hieroglyphics. Throw Pushkin, Dostoevsky, Tolstoy, etc., etc. overboard from the Ship of Modernity.

He who does not forget his first love will not recognize his last.

Who, trustingly, would turn his last love toward Balmont’s perfumed lechery? Is this the reflection of today’s virile soul?

Who, faint-heartedly, would fear tearing from warrior Bryusov’s black tuxedo the paper armor-plate? Or does the dawn of unknown beauties shine from it?

Wash your hands which have touched the filthy slime of the books written by the countless Leonid Andreyevs.

All those Maxim Gorkys, Krupins, Bloks, Sologubs, Remizovs, Averchenkos, Chornys, Kuzmins, Bunins, etc. need only a dacha on the river. Such is the reward fate gives tailors.

From the heights of skyscrapers we gaze at their insignificance!...

İnsan, yalnızca vardır, kendinden önceki bir modele, bir taslağa, bir öze göre ve belli bir amaç gözetilerek yaratılmamıştır. İnsan öncelikle varolur ve kendisini daha sonra tanımlar. İnsan yalnızca vardır ve kendisini nasıl yaparsa, öyle olur. İnsanın önceden belirlenmiş bir özü olmasa da, basit ve bilinçsiz bir varlık değildir. İnsan bilinçli öznedir; insan, varolduğunun bilincindedir. İnsana önceden verilmiş ve değişmeyen bir öz yüklemek söz konusu olamaz. Bilinçli bir varlık olan insan, 'ne değilse odur, ne ise o değildir.' Yani, bilinçli bir varlık olan insanda, sonsuzca değişme kapasitesi vardır. Onu şimdi olduğu şeyle tanımlayamazsınız, çünkü tanımladığınız anda, o başka bir şey, başka bir birey olma yoluna girmiştir.